U mnie też bez fajerwerków :)

Dzisiaj będzie krótko albowiem zabrałam się za Wielkie Porządki. Zamierzam przetrzebić niepotrzebnie zgromadzone graty i pozbyć się ich czym prędzej. Co jakiś czas muszę sobie dla motywacji łyknąć “Perfekcyjnej Pani Domu” bo ciężko mi się pozbywać tego wszystkiego (nad każdą śrubką zwykłam się zastanawiać czy aby się jeszcze nie przyda). Zaczęłam od pralni i już trzeci dzień w niej tkwię (pralnia niepostrzeżenie zaczęła pełnic również funkcję stryszku/graciarni.

Na koniec zostawiłam sobie trzebienie włóczek – ciekawe czy będę musiała przed tym sobie łyknąć czegoś mocniejszego ;)

Robótkowo zatem niewiele:

Skończyłam rękawy. 4 rękawy gwoli ścisłości, z czego dwa się nadają. Kompletnie głowy do dziergania nie miałam w zeszłym tygodniu (mam nadzieję w tym będzie lepiej). 2 razy prułam pierwszy rękaw bo źle odczytałam wzór. W końcu rozrysowałam sobie wzór na kartce i rękaw jakoś skończyłam. Drugi poszedł bez problemów, tyle, że pod koniec główki zorientowałam się, że całość robię drutami o pół numeru mniejszymi. Joy powoli stawał się stwierdzeniem ironicznym. Wczoraj zabrałam się za plecy. Miałam zamiar dziergać w całości z przodami, ale tutaj dużo guzików które trzeba równomiernie rozłożyć a ja swoim obliczeniom nie wierzę – więc dziergam osobno.

No i dylemat mam. Bo rękawy robiłam w rozmiarze xs – mam ręce jak te gałązki a chciałam, żeby rękawy ładnie przylegały. W takim samym rozmiarze zaczęłam plecy no i im dalej jestem tym bardziej się zastanawiam czy jednak tułowia nie zrobić w rozmiarze s. Xs wychodzi dokładnie w szerokości Fuksjowych Listków (ma mieć 40 cm)– niby ładnie ale przecież fuksjowych jednak nie zapinam w całości. S-ka będzie miała 43 cm w biodrach (i chyba w biuście – schematy Kim podają szczątkową ilość wymiarów) ale ma kształtowanie talii – dwa razy odejmuje się 6 oczek. Jak tak się czytam to zaczynam się sama przekonywać do s-ki ;)

Nastawiłam wczoraj zakwas (2 poprzednie akcje zakończyły się totalnym fiaskiem) wg ostatniego przepisu Liski i…

TADAM! z jaką radością zobaczyłam dzisiaj rano że wypłynął mi ze słoika i chlapnął na ścianę! Nawet awaria pieca (tego co dom ogrzewa) mu nie zaszkodziła – po dokarmieniu urósł jak szalony :) Jeśli czegoś nie zepsuję to kto wie, kto wie – może w niedzielę upiekę swój pierwszy poważny chlebek?

Jak oni to robią?

Jak oni to robią w tym Inter-Fox’ie, że jednego dnia zamawiam włóczkę i robię przelew, a następnego dnia przed południem mam włóczkę w domu??? Na prowincji gdzie priorytet zwyczajowo idzie 2 dni?  W związku z powyższym zdążyłam tylko spruć swetrzyska na koszyczki, wszak obowiązek wzywał do Joy:

Powiem Wam jedno – nie przepadam za opisami Kim Hargreaves. Przeważnie wczytuje się w każdy fragment kilka razy. Z reguły robię na początku mnóstwo błędów. Opis tego prostego wzoru kosztował mnie trzy prucia bo zamiast naskrobać normalny opis albo jeszcze lepiej schemat – autorka sobie “upraszcza” w  stylu – rzędy 1-6 tak i tak, rzędy 7:12 jak rzędy 1-6, rzędy 13-14 jak 1-2, … rzędy 16-22 jak 7-14. To tylko przykład wyssany z palca ale człowiek lata po tym opisie, trafia za odsyłaczem do kolejnego odsyłacza i wszystko sie kiełbasi (dopóki nie nauczy się prostego wzoru na pamięć). Poza tym wszystko jest opisane inaczej “niż zwykle” – dużo tekstu w większości wymagającego uwagi.

Wracając do włóczek – ecru ma, jak dla mnie zadowalający odcień. Nie jest to takie szampańskie ecru, raczej mleczny, czy tez śmietankowy odcień bieli. Na szczęście do zszarzałego mu daleko. Pistacjową Austral wyobrażałam sobie inaczej. Sądziłam, że będzie miała taki odcień jak Lorena – tymczasem brak w niej tej odrobiny żółci, której się spodziewałam:

Eksperymentalnie zamówiłam też motek Mississippi w kolorze seledynowym. Sama nazwa mnie odstręczała, fotka natomiast intrygowała. W rzeczywistości kolor jest bardzo fajny – razem z pozostałymi odcieniami daje przedsmak lata. Jeśli się nie mylę (zrobiłam naprędce próbkę, ale jeszcze muszę do niej wrócić) – będzie pasować do Harmony. Dzięki uprzejmości Joasi (Kocurka) mam w domu próbkę Rowan Summer Tweed (i mnóstwo innych próbek, o których na pewno napiszę w kolejnych postach ). Po przerobieniu małej próbki zgadzam się z Joasią– włóczka przypomina sznurek i nie jest zachwycająca. Nie wiem jak oni zrobili tę fotkę, że nie widać na modelu tej sznurkowatości. Co do Harmony nie jestem jeszcze pewna, czy się za niego zabiorę ale skoro Mississippi najprawdopodobniej będzie pasować grubością pokuszę się o napoczęcie plisy, żeby sobie sprawdzić jak to w ogóle wychodzi.

Do włóczki tradycyjnie załączono próbki – z nowości jest tam Brisa (też firmy Katia) – mieszanka bawełny i wiskozy. Wyglada inaczej niż nasza Sonata – cała ma połysk, a nie tylko pojedyncza jej nitka. Obiecuję zrobić próbkę i wystawić tutaj zdjęcie. Niestety już nie dziś bo za chwilę wiadomo – kończy sie Majodrzemka.

Daję znak życia

Daję znak życia, żebyście nie myśleli, że mnie tutaj całkiem zasypało – ale właściwie wiele do napisania nie mam. Niemoc jakaś mnie opadła. Czasem tak mam, jakby ktoś spuścił ze mnie powietrze palcem kiwnąć nawet nie ma sensu, bo i po co. Trzyma mnie już tak tydzień. Nie mam ochoty wziąć drutów do ręki. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie takich słów człowiek się spodziewa wchodząc na ten typ bloga :) No ale bywa. To nie żaden dołek, czy depresja przedwiosenna – nic z tych rzeczy. 

Ogromną ilość komentarzy zostawiłyście pod moim ostatnim postem. Zdumiewająca ilość i tempo w jakim Fuksjowe Listki zdobywały kolejne serduszka na Ravelry skłoniły mnie do refleksji (a pewnie, że nad robótką też się da;) Jak to jest, że człowiek szuka wyzwań, udziwnień, nowych możliwości, a tutaj zwykły prosty projekt, bez modelowania, bez fajerwerków tak się “sprzedaje” ? Ja wiem, że to w 90% kwestia fotki (Lauro mnie się ten sweterek podoba, ale też nie przypuszczałam że się tak zaprezentuje) ale mimo wszystko.

Poza tym refleksja druga, już nie związana z Listkami – moja szafa. Ile razy ja otwieram stwierdzam (po cichu oczywiście) że trzeba będzie rozważniej dobierać projekty. Swetrów mi się nazbierało od groma, a ile razy gdzieś wychodzę akurat nie pasują. Z szuflad się toto wylewa, ale a to za ciepłe a co za cienkie, a to za ażurowe – rzadko kiedy jest odpowiednia pora. Trzeba się zabrać za ostrą selekcję a jak nie ma nic odpowiedniego do dziergania zająć ręce czymś pożytecznym..

…na przykład zrobić kolejne koszyczki:

 

Tak, to właśnie robię od niedzieli. Zużywam zapasy kiepskiej bawełny do produkcji koszyczków. Biały surowiec już się skończył, z żółtego wyjdą mi jeszcze ze dwie sztuki, na koniec zostanie błękit i łosoś. Zakoszyczkuję się na amen ;)

Zebrałam kilka modeli, które chciałabym w przyszłości wydziergać. Niestety nie wszystkie będę miała od ręki. Część z nich chciałabym bowiem wydziergać z zalecanej włóczki (patrz kurs funta który pnie się zupełnie niepoważnie w górę):

Dla części muszę znaleźć jakiś sensowny zamiennik, bo zalecana włóczka ma jakieś nie takie kolory albo po prostu widzę, że można model spokojnie wydziergać z czegoś innego (czytaj “tańszego”):

Przy okazji pytanie do “bywałych” – czy Kid Classic gryzie???

Kolejny model, który chciałabym mieć w szafie to Orchid:

Już wiem, że Sonata się na niego nie nadaje – wzór jest na niej kompletnie niewidoczny. Znalazłam miejsce, gdzie zalecana włóczka jest przeceniona (Purelife Organic Cotton), ale zastanawiam się również nad bawełną Pani Anny (a właściwie firmy Adriafil). Bawełnę macałam, włóczki Rowana nie – nie wiem zatem czy warta zachodu – na przykład miększa.

Na szczęście jest coś co mogę wydziergać całkiem niedługo (no chyba że mnie obliczenia zawiodły co nie zdarzyłoby się po raz pierwszy) albowiem właśnie dzisiaj zamówiłam kolejne Australe w Inter-Foxie. Z duszą na ramieniu zamawiałam, bo obawiałam się, że wobec wstrzymanych dostaw wszyscy rzucą się na to, co zostało i wykupią całą resztę kolorów.

Zamówiłam zatem Australa w kolorze ecru (ciekawe jakie to będzie to ecru), na następujący model:

Owszem, na fali powodzenia Fusjowych Listków go zrobię, bo nie ma w nim nic szczególnie łapiącego za gardło. Ale jest świeży, wiosenny (a może nawet letni) i ma szanse być równie wielofunkcyjnym sweterkiem jak Fuksjowe Listki. Zrobiłam próbkę i wychodzi na to, że Austral będzie pasowała, chociaż zastanawiam się, czy zalecana bawełna nie daje bardziej “wypukłego wzoru”.

Zamówiłam też Australa w kolorze pistacji – tego akurat już z obawy, że mi go wykupią. Planów co do niego nie mam, ale kolor od dawna mi się podobał, a teraz kiedy wiem, że włóczka świetnie się nosi nie mam obaw, że będzie leżał w szufladzie.

I wiecie co? Włóczkę zamawiałam dzisiaj rano bez nadziei na szybkie otrzymanie przesyłki. W końcu dzisiaj wysłałam przelew, pójdzie pewnie do jutra, a do końca tygodnia Inter-Fox nie wysyła przesyłek. A właśnie przed chwilą otrzymałam maila, ze przesyłka została wysłana. No jak oni to robią?

To ja już nie bedę wrzucać kolejnych rzeczy Kim, które chciałabym koniecznie mieć tylko idę pruć bawełnę na te koszyczki, bo niedługo będę miała zajęcie :)

Fuksjowe listki

Pogoda jest piękna. Zasypało nas kompletnie śniegiem – brodzimy w nim po kolana :) Niestety światło zdecydowanie nie nadaje się do sesji.  Od połowy zdjęć wspomagała nas lampa garażowa (co niestety widać). No ale proszę – kilka obiecywanych zestawień. Nie każde wyszło ładnie na zdjęciu (możliwości czasowe ograniczone, niedługo wstaje Pszczoła), ale wszystkie mi sie podobają. Sweterek jest prosty, ale pasuje do wielu kombinacji.

Na pierwszy ogień z ołówkową spódnicą, później z zieleniami, na końcu spodnie i fioletowy top.  Niestety z kolorami zdjęcia dzisiaj wychodziły najgorzej dlatego polecam wsparcie się fotkami zestawień kolorystycznych.

  

Resztę fotek można obejrzeć tutaj. Niestety to wszystko na dzisiaj, bo weekend mam w tym tygodniu wyjątkowo zabiegany. Do przeczytania :)

Poszerzam sobie włóczkowe horyzonty

Dzisiaj będzie tylko i wyłącznie o włóczkach ( chociaż, nie zaprzeczę, że zaczęłam dłubać na poważnie sweterek z Kidsilk Haze).

Otóż otrzymałam dzisiaj przemiłą przesyłkę od Pani Anny, która po moim zeszłotygodniowym poście na temat włóczek, była tak miła, że zaproponowała mi podesłanie próbek firmy Adriafil. Pani Anna prowadzi pasmanterię i między innymi te włóczki ma w stałej ofercie. Nie spotkałam sie do tej pory z produktami tej firmy, byłam ich zatem orgomnie ciekawa. Oto jakie wspaniałości znalazłam w przesyłce (był lutowy, pochmurny dzień ale od biedy można uznać, że kolory nie są najgorzej odwzorowane):

Każdy teraz zrozumie, dlaczego nie ruszyłam dzisiaj robótek – musiałam wszystko dokładnie obmacać, pomiziać się każdą włóczką i przerobić kilka próbek :)

Po zdjęciu zbiorowym, konkretnie co w przesyłce znalazłam:

Najpierw włóczki z wełny merynosowej:

Merino i Regina (Merino w prawym dolnym rogu, pozostałe to Regina).

To trzeci rodzaj wełny merynosowej, z jakim się spotkałam. Była gładka, sprężysta z lekkim połyskiem – to Merino 2000 i Futura. Później Austral – mniej sprężysty, praktycznie nie spleciony, na koniec włóczki Adriafilu – sprężyste, matowe. Próbuję znaleźć jakiś porównanie do włóczek, które wcześniej miałam, ale nie potrafię – po prostu taka bardziej wełniana z wyglądu? Może Polo tak wygląda, ale nie miałam go niestety w rękach. Może zrozumiecie o co chodzi spoglądając na fotkę motka na stronie producenta.

Robiłem próbkę tylko z Merino, jest sztywniejsza od Reginy – pewnie dlatego, że mocniej skręcona. Próbkę robiłam na drutach 3,5 mm (producent zaleca 4,5 ale wtedy nie miałam cierpliwości szukać zaleceń tylko od razu dorwałam druty).

Próbka jak dla mnie mniej miła od Merino 2000 czy Australa, aczkolwiek pamiętajcie, że jestem z tych skrajnie delikutaśnych. Ta włóczka mnie nie gryzie, stwierdzam jedynie, że nie jest aż tak milutka jak Merino 2000 i Austral (za małe druty też pewnie miały na to swój wpływ). Poza tym miękka i przyjemna w dotyku. Po przytknięciu małej próbki do szyi nie jestem w stanie powiedzieć, czy mogłabym ją nosić na gołe ciało – nie gryzła, ale była lekko szorstka. Ma szeroką gamę kolorów, zwłaszcza przypadły mi do gustu szarości, grafity i ciemna czerwień.

 Kid mohair – nie mam nitki zdatnej do przerobienia próbki więc obmacałam pędzelki na próbniku i stwierdzam, że jest milutki, mięciutki ( o gryzieniu się nie wypowiem bo jak odpowiednio przyłoże Kidsilka Haze to mnie też pokąsa) no i ma piękne kolory. Nie ma fuksji, jest  bardzo ładny wrzos, turkus (który mi nie wyszedł na zdjęciu) i mnóstwo innych. Myślałam że 18 to bordo, tak mi się  kojarzył z Ligueur (chociaż jak tak patrzę to umiejscowiony koło brązów więc może coś ze wzrokiem nie tak u mnie). Kolor 80 to nie Trance ale takie w okolicach (bez nutki zieleni). Strasznie podoba mi się kolor 81, ciekawy jest 71 (chociaż nie potrafię go nazwać). Generalnie bardzo mi sie ten Kid mohair podoba. Grubość – ha! tutaj mam zgryz, bo na pierwszy rzut oka wydawało mi się, że Adriafilowy kidmohair jest cieńszy, ale jak zaczęłam fotki robić porównując je z nitką Kidsilka Haze to na zdjęciach wyglądają na tej samej grubości:

Może włosek mocniej miejscami Kidsilka owija stąd to wrażenie?

Na koniec bawełny: Memphis i Cheope:

Bawełną się zachwyciłam, bo miłe w dotyku i w mnóstwie ładnych kolorów. W dotyku hum, kojarzy się z poprzednią Sonatą (tą grubszą i bardziej mięsistą). Słabo spleciona, przypomina mi tym Australa, ale bez nitki wiskozowej więc przy przerabianiu nic nie ucieka i się nie mechaci (ta wiskozowa nitka w Sonacie potrafi napsuć krwi). Jedna bawełna (Cheope)  na druty 3 – 3,5 druga taka sama, ale grubsza (Memphis) - na druty 4 – 5 . Z tej drugiej zrobiłam próbkę na drutach 3,5 mm (na zdjęciu), oraz na 4 mm:

W końcu jakaś bawełna grubsza od Sonaty (no wiem, można jeszcze zdobyć naszą Glorię). Wstawiam jeszcze fotkę z bliska, żebyście mogli zobaczyć jakiego to rodzaju nitka:

Piątki do dla mnie przesada, ale wiele z Was pewnie by na piątkach robiło, skoro Sonatę przerabiacie na  4mm a ja do niej biorę 3 mm :) Jest w fajnych, żywych kolorach, są też pastele oraz poważniejsze, ale bardzo piękne beże, khaki i hum nie umiem tych kolorów opisać chodzi o  27/98 – niby bure, ale są naprawdę świetne.

Prócz Memphis i Cheope dostałam jeszcze dłuższy kawałek nitki na szydełko. Wydaje mi się, że to Doppio Ritorto 8/3. Nie wiem jaka będzie dostępna gama kolorystyczna (chyba niewielka), ale nitka jest mięciutka. Kojarzy mi się na pierwszy dotyk z mięciutkim Perle 5 (ale tym Basaka a nie Madame Tricote, kiedyś myślałam, że to to samo, ale różnica w dotyku jest zasadnicza). Muszę zrobić próbki bo mam na oku pewien szydełkowy żakiecik, który od dawna za mną chodzi. Pani Anna napisała mi, że robiła z tej nitki spódnice i szydełka – świetnie się je nosi. Podobno zarówno Memphis i Merino bardzo dobrze znoszą pranie.

Na koniec, jak dla mnie, bardzo optymistyczna informacja – Pani Anna za jakiś czas planuje otwarcie sklepu internetowego. Z tego co dojrzałam w wersji testowej, będzie tam również dostępna włóczka Austral i nie tylko.  Wobec moich włóczek wylewających się (ciągle jeszcze) z szuflad muszę sprawę poważnie przemyśleć, ale kilka pozycji mooocno mnie kusi ;)

Proszę bardzo – zestawienia kolorystyczne

Pogoda oczywiście nie dopisała, ale kolory wyszły zadowalająco. Na samym spodzie spódnica, później top, na koniec wiadomo – Fuksjowe Listki. Zieleń topu (z lewej) nie jest pistacjowa, bardziej zgaszona, wpadająca w oliwkę:

 

I wszystkie kolory razem:

   

I co powiecie?

Na szybko dodam jeszcze, że po kolejnym zblokowaniu wymiary są, jak dla mnie, prawidłowe. Szerokość w biuście 40 cm, długość od pachy w dół  32 cm (ale nie naciągałam plisy na dole – podoba mi sie taka zbita. długość rękawa od ramienia 44 cm. Szerokość ramion 36 cm (bez naciągania). Sweterek jest tak miękki, że pięknie otula ciało.

Tak jak pisałam wczoraj – zeszło mi 5 motków plus szósty na plisę wokół dekoltu. Przerabiałam drutami 3,5 mm, na rękawach dodałam trochę na długości (ale na oko, nie powiem dokładnie ile), natomiast na odcinku “do pach” dodałam równo 33 rzędy (jeszcze przed pierwszym guzikiem). Jeśli chodzi o pierwszy guzik – u mnie jest ciut za wysoko, ale minimalnie, więc mnie to osobiście nie przeszkadza. Teraz jedyne, czego potrzebuję do szczęścia to dobre guziki. Marzenie….

Ps. Zabalowalismy wczoraj, ogladając Match Point. Wciągnął nas niesamowicie i skłonił to wielu przemyśleń. Lubię takie filmy niewprost. Chociaż po raz kolejny irytuja mnie uproszczenia robione w recenzjach. Jeśli macie ochotę go obejrzeć błagam – nie czytajcie wcześniej żadnych recenzji i nie ogladajcie trailerów. Naprawdę warto dać się zaskoczyć.

Fuksjowe Listki – wydziergane, nie gotowe :)

Nie powinnam pokazywać tego zdjęcia, bo to jeden z tych nielicznych przypadków, kiedy robótka wygląda gorzej na manekinie niż na mnie.  Powinnam napisać pozytywniej – na mnie wygląda dużo lepiej niż na manekinie ;) Nie potrafię Fuksjowych Listków pokazać ładniej – będziecie musieli poczekać na właściwą prezentację do weekendu, kiedy nabędę guziki i będę miała pod ręką fotografa. Poniżej tylko dowód na to, że właściwie wszystko gotowe, poza guzikami i schowaniem nitek:

Na Fuksjowe Listki zeszło mi niewiele ponad 5 motków Australa. Szósty motek napoczęłam tuż przy końcu ostatniego ramienia – czyli to co z niego ubyło poszło w większości na plisę wokół dekoltu oraz szwy (w rękawach). Ale nie ekscytujcie się zbytnio wydajnością Australa – jest wydajny, ale _uwaga_ sweterek jest kusy. Rękawy 4/5, długość 5 – 6 cm za pępek. W tej chwili przynajmniej, bo dół pójdzie jeszcze do blokowania (nie wiem dlaczego, ale wczoraj, kiedy blokowałam całość na płasko, wszystkie wymiary się zgadzały, a dzisiaj po zszyciu od pachy w dół wszystko jest o kilka cm krótsze). Dodatkowo sweterek jest dosyć wąski. Nie przylega w talii, ale u góry, po zszyciu i dorobieniu plisy stwierdzam, że mógłby być trochę szerszy. Najbardziej komfortowo nosi się go bez zapinania guzików, lub z zapiętym dolnym lub środkowym guzikiem. Pewnie byłoby luźniej gdybym przerabiała drutami 4 mm. Wymiary sweterka podam wam jutro, kiedy go ponownie zblokuję. Osiągnęłam wymiary podawane w opisie (pomijając szerokości, bo te chciałam mieć mniejsze) zupełnie przypadkowo. Z moich wyliczeń wynika, że dodałam 33 rzędy na odcinku “do pachy” a mimo wszystko długość wyszła taka jak w opisie.

Początkowo “kusość” sweterka trochę mnie raziła, jest to widoczne zwłaszcza przy spodniach. Ze spódnicą jednak długość ta bardzo ładnie współgra. Mam nadzieję, że słońce jutro dopisze bo chcę się skonsultować w kwestii zestawienia kolorystycznego – wydało mi się ciekawe zestawienie tego sweterka z zieloną spódnicą, ale ciekawa jestem Waszych opinii.

Mimo prostego kroju sweterek na ciele wygląda bardzo efektownie. Kojarzy mi się w kroju z prostymi żakietami Chanel (poprawcie mnie jeśli coś pokręciłam, ale miałam w okresie studiów taki żakiecik, z okrągłym dekoltem zupełnie prosty i krótki do bioder – tak właśnie go nazywałyśmy). Pasuje zarówno do wizytowych spodni (takich jak w wizji Herbi, chociaż do nich jednak zrobiłabym ten sweterek trochę dłuższy), jak i rozkloszowanych spódnic. Może wyglądać elegancko, ale również dziewczęco. Nie będę zresztą na sucho opowiadać – postaram się jak najszybciej zdobyć guziki i zaprezentować wdzianko na sobie.

Austral – jestem tą włóczką zachwycona. Niesamowicie miękka.  Sweterek jest tak miękki i miły, jakbym nosiła mieszankę bawełny i akrylu. Świetnie prezentuje się w tym wzorze. Mam już na oku kilka wzorów w których można będzie go zastosować. Bo z pewnością coś z tej włóczki jeszcze zrobię.

A teraz wybaczcie, ale na tym zakończę, bo chwilowo więcej konkretów na temat Fuksjowych Listków nie jestem w stanie podać. Przy właściwej prezentacji postaram się podać dokładnie wymiary jakie mi wyszły. Mam nadzieję, że tym niezbyt atrakcyjnym zdjęciem nie zniechęciłam Was do Fuksjowych Listków – to naprawdę bardzo fajny sweterek :)

O Kidsilku i Fuksjowych Listkach

Jestem, jestem. Nie odzywałam się bo nie mam nic spektakularnego do pokazania. Ponadto wczoraj mieliśmy “zapowiedzianą” przerwę w dostawie prądu. Od 8-mej rano do 14tej.W praktyce włączyli prąd o 16:30, kiedy już zaczynałam gromadzić świece. Po włączeniu prądu sieć chodziła tak tragicznie, że nie dało rady nawet przejrzeć blogów :/

Niedźwiedź leży nie ruszony. Nie mam warunków, żeby do niego podejść. Ani nastroju zresztą. Odkąd Dagmara zdublowała mnie (czyżby już dwukrotnie?) w niedźwiedzich łapach wypisałam się z konkurencji  “szybkie dzierganie łap” i zapisałam do kategorii “dzierganie niespieszne”.

Owszem – ruszyłam kidsilka. Rany, taka włóczka jednak budzi respekt. Człowiek dwa razy się zastanowi nim w ogóle ją ruszy. Boję się, że mi się przy pruciu zniszczy, a każdy metr jest cenny.

Najpierw zrobiłam dwie próbki, na drutach 3,5 i 4 mm. Efekt prezentuję na zdjęciu poniżej.

Mnie bardziej podoba się dolna próbka. Nie wiem dlaczego, na 3,5 oczka są równiejsze niż na 4 mm. Próbki robiłam jednym ciągiem więc ręce trzęsły mi się tak samo :)

Wiadomo jaką mamy aktualnie pogodę oraz warunki oświetleniowe, więc tańczenie z próbkami po całym domu niewiele dało:

Chciałam pokazać różnicę między próbką niewyprasowaną a wyprasowaną, ale nic z tego nie wyszło. Prasowałam ostrożnie, na najniższej temperaturze żelazka – mam wrażenie, że po chwili włoski zaczynały nieco odstawać.

Wczoraj (podczas bardzo piątkowej w klimacie komedii romantycznej, którą przytargała do domu siostra) miałam ręce wolne (Fuksjowe Listki się suszyły) zabrałam się więc za rękaw z kidsilka (jednak na drutach 3,5 mm):

Nie jestem zadowolona z szerokości, więc chyba będę go jeszcze raz robić. W oryginale sweterek ma lekko rozszerzane rękawy. W ogóle dziergając z kidsilka mam ciągle wyrzuty sumienia, że powinnam dla niego znaleźć jakiś super ambitny, godny go projekt. Z drugiej strony kolor wyjątkowo mi pasuje do tego modelu (cały czas mówię o tym sweterku z szydełkowym wykończeniem wokół dekoltu). Z trzeciej strony może jednak zrobić go z jakiegoś Zephyra a dla kidsilka znaleźć coś super-hiper? Jak widzicie u mnie wszystko w normie, nie trzeba się niepokoić :)

Wspominałam, że fuksjowe listki wczoraj wieczorem “schły”. Chciałam wizualnie ocenić, na jakiej wysokości swetra jestem (zbliża się etap  robienia dziurek na guziki). Aktualnie mam tyle:

Teraz mam zgryz, bo w opisie stoi po ilu rzędach mam pierwszą dziurkę zrobić. Ja sobie lecę zupełnie na oko, jeśli chodzi o wysokość, a do tego przody robię z tyłem więc nie mam tego komfortu, że sobie na jednej połówce gotowej zaznaczę, gdzie guziki mają być i na drugiej tam dziurki zrobię. Będę musiała jakoś to sobie wyliczyć.

Pojawiło się w ostatnim czasie kilka pytań o sklep, w którym zakupiłam Kidsilk Haze. Włóczkę zakupiłam (za radą Fanaberii) w sklepie Heirloom Knitting. Transakcja przebiegła błyskawicznie i bez zarzutu.

Jeżeli chodzi zaś o włóczki Lana Grossa – dwie  nich (Kidlana i Futura) zostały zakupione w pasmanterii w Tychach, tylko jedną zakupiłam w sklepie internetowym. Właściwie nie tyle w sklepie ile za pośrednictwem internetu, albowiem sklep Karina w którym kupowałam Merino 2000 (podawałam kiedyś linka, ale w tej chwili widzę, że jest to ślepy zaułek) chyba nigdy nie rozkręcił się porządnie. Wymieniłam z właścicielką sklepu kilka maili, otrzymałam kilka próbek i, niestety, zero informacji na temat przyszłości sklepu. Podejrzewam, że asortymentem były włóczki po likwidacji sklepu. Mimo lakonicznych odpowiedzi transakcja przebiegła również bez zarzutu i włóczkę otrzymałam błyskawicznie. Nie znam stałego miejsca gdzie można zakupić włóczki tego producenta. Nie znam pewnego miejsca, gdzie można tego typu włóczkę zakupić i być pewnym, że będą jej kolejne dostawy.

Gdyby kogoś interesowała z kolei włóczka Jaggerspun Zephyr, z której robię niedźwiedzie łapki – kupowałam ją dwukrotnie u tego samego sprzedawcy na Ebay’u – mogę go z czystym sumieniem polecić. Dwukrotnie zwracał mi nadpłatę i przesyłał włóczkę bez żadnych komplikacji. Nie ma wielkiego wyboru kolorów, ale akurat miał te których potrzebowałam. Miałam kiedyś pięknego linka do zdjęcia z paletą wszystkich kolorów Zephyra, niestety zmieniono tę fotkę. Ale tutaj są całkiem dobre zdjęcia kolorów.

Przy pamięci - jeszcze sugestia dla tych, którzy przymierzają się do zakupów drutów Knit Picks. Ja moje kupowałam w WollLust (o ile pamiętam cena była wtedy porównywalna do ceny w Get Knitted). W tej chwili ceny korzystniejsze są w Get Knitted –jednakże należy trzymać rękę na pulsie, wszystko zależy od bieżącego kursu.

Kidsilk Haze

Leżę sobie właśnie spokojnie na brzuszku prując Niedźwiedzie Łapki (mimo wszystko ciągle z szacunkiem ;)) a tutaj przesyłka! Łapię zatem szybko za aparat póki jasno i robię zdjęcia mojego najbardziej luksusowego zakupu (nie licząc Zephyra któremu takie miano też się należy). Panie, Panowie oto Kidsilk Haze, w kolorze Ligueur:

oraz w kolorze Trance:

Teraz każdy z osobna na białej kartce, żeby jak najwierniej oddać kolor (Trance zwłaszcza nie lubi wychodzić na zdjęciach więc trzeba się było namęczyć):

 

I jeszcze raz Liqueur, tym razem słońce schowało się za chmurami:

Trance to takie, hum turkusowo-zielone niewiadomo co, w pewnym oświetleniu wygląda na dosyć sztuczny, w innym raczej zgaszony kolor. Wydaje mi się, że w rdzeniu przebija dosyć wyraźnie biel. W kolorze Liqueur tego nie zauważyłam.

Ręce mnie świerzbią ale muszę wytrzymać. Mam dwie robótki na tapecie w tym jedną problematyczną.

Wspominałam, że pruję Niedźwiedzia prawda? Bo nie wiem gdzie ja miałam głowę dzieląc robótkę na przód i tył. Założyłam sobie głupio że obie części motywu (pazurki i to co nad nimi) mają tyle samo oczek i podzieliłam sobie przód i tył wg linii pionowej, tak gdzie przypadają dwa lewe oczka. Tyle że motyw ma 34 oczka, z czego pazurki zajmują 14 oczek – nie miało prawa mi się to zgadzać. No to pruję sobie znowu do linii pach, leżąc na brzuszku bo od kilku dni plecy mi doskwierają dotkliwie. Pewnie miałabym już sprute i podzielone, ale rozumiecie – Kidsilk przyszedł :) Pomiziam się nim jeszcze chwilkę i wrócę do prucia (mięciutki jest niesamowicie ale jakbym się nim tak szczelnie na szyi omotała chyba by mnie drapnął).

Acha – do Kidsilka przyszedł wzór na szal. Informację o wysyłce dostałam w piątek, a dzisiaj kidsilk jest już u mnie – jak dla mnie błyskawicznie :)

Kolejny Vip’ek :)

Obijam się moi drodzy :) Przechodzę etap zmęczenia niedźwiedziem (bo blisko końca). Idzie mi z oporami, robię po kilka rządków i mnie wzór męczy. Dawkuję go sobie zatem oszczędnie, wiedząc, że i tak najbliższe zdjęcia mogą być dopiero za tydzień :)

Tymczasem w domu wyraźna linia demarkacyjna między Zimą  a Wiosną. W dużym pokoju stoi ciągle choinka. Sosna konkretniej – taka wytrzymała, że nie zrzuciła jeszcze ani jednej igły. Żal wyrzucać drzewka w dobrej kondycji – stoi zatem z bombkami. Mama radzi, żeby zrzucić bombki i przystroić kwiatami ;)

W jadalni z kolei wiosna:

Ha! Mam dwie lewe ręce do kwiatów (dziwię się, że nie zrzuciły się jeszcze na jakiegoś płatnego mordercę za takie traktowanie). Najlepiej rosną u mnie bambusiki. Rosną tak dobrze, że mama nawet je palcem trącała co im jest. Mają się tak świetnie dlatego, że są plastikowe. A tutaj proszę – nie padło, nawet zakwitło – a jak pachnie!

Za hiacyntami  czai się niedźwiedź:

Góra niezblokowana, czeka na litość (muszę podpruć kawałek tyłu, bo za dużo oczek nabrałam na rękawy i podciągnąć do wysokości przodu). O tym czy taka wersja zostanie zadecyduje się po zszyciu i przymierzeniu. W tej chwili trudno coś sobie wyobrazić.

Musiałam, po prostu musiałam zacząć lżejszego po tych niedźwiedzich łapach. Za sprawą najpierw Herbi, następnie Sprężyny padło na Violet (który u mnie z racji koloru będzie zwał się inaczej). Poniżej kawałek rękawa, który wydziergałam wczoraj wieczorem:

Dlaczego rzuciłam się na ten model? Bo nagle jak piorun z jasnego nieba objawiło mi się, że w końcu trafiłam na wzór stworzony dla fukcjowego Australa, który grzeje u mnie ławę od dawna. Nie mogłam czekać, żeby się nie przekonać.  Wzór bardzo mi się podoba, włóczka jest cudowna (na zdjęciu wyszła trochę ciemnawa). Jeśli chodzi o próbkę natomiast, moje wyliczenia dawały sprzeczne wyniki. Z jednej strony próbka mi się trochę rozjeżdzała, z drugiej sweterek wychodzi w sam raz (czyli ciut mniejszy niż wynika ze schematu, ale o to chodzi, bo te niemieckie 36/38 zawsze są na mnie za obszerne).

Dziś tylko tyle, bo cenna Majodrzemka mi umyka, a tu trzeba się niedźwiedziem zająć. Do przeczytania!