Kolejny Vip’ek :)

Obijam się moi drodzy :) Przechodzę etap zmęczenia niedźwiedziem (bo blisko końca). Idzie mi z oporami, robię po kilka rządków i mnie wzór męczy. Dawkuję go sobie zatem oszczędnie, wiedząc, że i tak najbliższe zdjęcia mogą być dopiero za tydzień :)

Tymczasem w domu wyraźna linia demarkacyjna między Zimą  a Wiosną. W dużym pokoju stoi ciągle choinka. Sosna konkretniej – taka wytrzymała, że nie zrzuciła jeszcze ani jednej igły. Żal wyrzucać drzewka w dobrej kondycji – stoi zatem z bombkami. Mama radzi, żeby zrzucić bombki i przystroić kwiatami ;)

W jadalni z kolei wiosna:

Ha! Mam dwie lewe ręce do kwiatów (dziwię się, że nie zrzuciły się jeszcze na jakiegoś płatnego mordercę za takie traktowanie). Najlepiej rosną u mnie bambusiki. Rosną tak dobrze, że mama nawet je palcem trącała co im jest. Mają się tak świetnie dlatego, że są plastikowe. A tutaj proszę – nie padło, nawet zakwitło – a jak pachnie!

Za hiacyntami  czai się niedźwiedź:

Góra niezblokowana, czeka na litość (muszę podpruć kawałek tyłu, bo za dużo oczek nabrałam na rękawy i podciągnąć do wysokości przodu). O tym czy taka wersja zostanie zadecyduje się po zszyciu i przymierzeniu. W tej chwili trudno coś sobie wyobrazić.

Musiałam, po prostu musiałam zacząć lżejszego po tych niedźwiedzich łapach. Za sprawą najpierw Herbi, następnie Sprężyny padło na Violet (który u mnie z racji koloru będzie zwał się inaczej). Poniżej kawałek rękawa, który wydziergałam wczoraj wieczorem:

Dlaczego rzuciłam się na ten model? Bo nagle jak piorun z jasnego nieba objawiło mi się, że w końcu trafiłam na wzór stworzony dla fukcjowego Australa, który grzeje u mnie ławę od dawna. Nie mogłam czekać, żeby się nie przekonać.  Wzór bardzo mi się podoba, włóczka jest cudowna (na zdjęciu wyszła trochę ciemnawa). Jeśli chodzi o próbkę natomiast, moje wyliczenia dawały sprzeczne wyniki. Z jednej strony próbka mi się trochę rozjeżdzała, z drugiej sweterek wychodzi w sam raz (czyli ciut mniejszy niż wynika ze schematu, ale o to chodzi, bo te niemieckie 36/38 zawsze są na mnie za obszerne).

Dziś tylko tyle, bo cenna Majodrzemka mi umyka, a tu trzeba się niedźwiedziem zająć. Do przeczytania!