Nie zamierzam pisać codziennie ale lecz…

Miał to być tydzień odpowiedniej dawki płynów każdego dnia, będzie zaś tygodniem dostarczanych przesyłek :)

No chyba, że te przesyłki, które miały dotrzeć w tym tygodniu dotrą w przyszły, wówczas będę musiała wszystko odwołać ;)

Dotarła do mnie przesyłka Dagmary z kolejnymi próbkami bawełny (tymi od Pani Anny). Niestety ani zdjęć ani próbek nie zdążyłam jeszcze zrobić, dlatego napiszę o nich później. Dagmaro, jeśli tylko mam coś, czego byś chciała dotknąć to wiesz ;)

Druga przesyłka była bardzo tajemnicza – był to polecony, na którym zamiast Katarzyny była Karolina, nazwa nadawcy kompletnie mi się z niczym nie kojarzyła (polecony z resztą też, ja zamawiam wyłącznie priorytety). Po dokładnym obmacaniu koperty doszłam do wniosku że to tusze. Rozerwałam nieelegancko (bo w afekcie) i niespodzianka – jeden zestaw taki, jak zamawiałam, drugi inny. Nawet ładny ten drugi zestaw (a który tam nie jest ładny) no ale jednak miały być róże. Naskrobałam do sklepu, sklep szybko przeprosił i obiecał wymianę na swój koszt ale… no ale właśnie tak patrzę na ten drugi zestaw i patrzę i widzę, że też go chcę :) Więc naskrobałam raz jeszcze do sklepu z pytaniem czy już coś w tej sprawie robili, bo jeśli nie to niech zostanie jak jest. Mam nadzieję, że szybko odpiszą bo bym już chciała i drugiemu tuszowi rozerwać koszulkę :)

Teraz czas na zdjęcia (akurat wyszło słońce więc są). Najpierw Rain Forest:

Nierozpakowany jeszcze Wood Grain:

I pierwsze (naprawdę pierwsze) stempelki moimi pierwszymi (też naprawdę pierwszymi) stempelkami:

Dłubane tylko radełkiem do skórek, testowane na mazakach, wychodzi więc, że jeszcze sporo do poprawienia bo widzę, że zbyt płytko dłubałam. Do tego nie każda gumka się nadaje. Przykładowo kwiatek i ptaszek były na gumkach super tanich, które kruszą się podczas rzeźbienia stąd rozmazane kontury.Listek zaś i owad są dłubane na gumkach z wytłoczeniami, dlatego wzór nie odbija się równomiernie. Chyba sprawię sobie komplet dłutek do linorytu (cena kompletu na allegro dorównuje cenie wysyłki) tylko jeszcze powęszę, czy na pewno będą podobnego kalibru co zachodni Speedball.

Co mnie trochę zaniepokoiło – spodziewałam się, że gąbki będą ociekały tuszem. W każdym razie na fotkach reklamowych tak to wygląda – przesuwa się gąbeczką po papierze i zostaje mokra smuga. U mnie jest zaledwie efekt cieniowania. Tusze są zapakowane, tak że nie da się ich otwierać bez naruszenia foliowej osłonki więc chyba nie przeschły? Niestety nie znalazłam w krajowych sklepach uzupełnień do tuszy, sprowadzenie ich z zachodu będzie dużo droższe. Oby ten temat był mocno odległy w czasie :)

Spodziewam się jeszcze w tym tygodniu książek o szyciu oraz żywołownej myszołapki (miałam się tym nie chwalić, coby się ludzie ze mnie nie śmiali ale jestem niekonsekwentna – nie potrafimy przyłożyć ręki do śmierci zwierza, mamy plan wynieść go żywego na kompostownik gdzie będzie miał łakoci pod dostatkiem. Poza tym Marcin cieszy się, że już cieplej i mysz na dworze nie zmarznie).

O ile poranek zirytował mnie kolejną porcją śniegu o tyle po południu po bieli zostało zaledwie wspomnienie. Słońce grzało przyjemnie, było dużo cieplej wybrałyśmy się zatem (4 dziewczyny bo jedyny facet wracał dzisiaj później do domu) ponownie na łąkę. Uwielbiam te wyprawy bo Pszczołę interesuje na nich wszystko, nie ma niebezpiecznych miejsc, przestrzeń jest ogromna, można ja puścić samopas a samemu przycupnąć w słońcu i zanurzyć się w rozmyślaniach. Psy kopią dziury w poszukiwaniu gryzoni…

Maja zachwyca się każdym patykiem i trawką…

… a ja się relaksuję. Kogo zastanowi gustowne wdzianko Pszczoły wyjaśniam – to strój poligonowy, w którym można się wytarzać we wszystkim nie przyprawiając matki o zawał serca ;)

Zdjęcia są z początku marca, ale co za różnica – raz śnieg jest za chwilę nie ma – kto by za tym nadążył ;)

Ps. Dzisiaj wysprzątałam kotłownię. Mam najgłupszą kotłownię pod słońcem. Kiedy budowaliśmy dom olej opałowy był znacznie tańszy. Wykafelkowaliśmy zatem wszystko na biało, a kotłownia jest przed piwnicami (idąc od części mieszkalnej) do tego bez okien. Stał sobie elegancki biały piecyk wyglądający jak większa pralka. Olej poszedł w górę (węgiel też zresztą idzie) trzeba było zmienić piec i efekt taki, że zaraz z klatki schodowej wchodzi się do kotłowni a za nią są dopiero piwnice. Mamy zapyloną klatkę schodową, zapylone piwnice i wszystko co w nich stoi, a jak się wynosi popiół nie ma jak wywietrzyć bo nie ma okna (no chyba że otworzymy piwnice wtedy dopiero wszystko tam leci).  W każdym razie zapakowałam popiół do wiader, odkurzyłam całość, wymyłam te białe kafelki i siedzę cicho i się cieszę bo Marcin myśli, że wieczorem będzie musiał to sprzątać ;)