Aislin

Wyjście na dwór na sesję wymagałoby nie lada poświęcenia, zdjęcia zatem w domu i mocno rozjaśniane. O dziwo kolor wyszedł nawet nieźle.

    

Tymczasowy pasek wiązany na kokardkę – wszędzie remanenty, zresztą póki sobie czapki na drutach nie zrobię nie wychodzę więcej na dwór. Straszliwie mi dzisiaj uszy przewiało.

Rozmiar xs okazał się jednak strzałem w dziesiątkę – sweter wcale nie jest obcisły. Jest dokładnie taki, jaki chciałam – przylega do ciała ale nie przesadnie. Mam nawet obawy, że może się rozciągnąć – tak łatwo się go ubiera/rozbiera. Leciutki, nie gryzie nic a nic (gryzłby gdyby przylegał mocniej przy dekolcie, albo gdybym go docisnęła płaszczem do ciała, beznadziejna jestem z tą wrażliwością).

Poza tym nie zachwycił mnie wcale przy pierwszej przymiarce. Latałam od komputera do lustra i próbowałam zrozumieć na czym polega różnica. Teraz już wiem. Trzeba było paska, makijażu (tak zdjęcie rozjaśnione że go nie widać ale jest!)  i odpowiedniego stroju. Przydałaby się jeszcze jakaś fryzjerka, albo chociaż dobrze wysuszone włosy – ale powiem jedno – baaardzo mi się podoba :)

Pani w pasmanterii jednak nie miała racji – zeszło mi niecałe 5 motków. Zostały zatem ponad 3 – zrobię sobie z nich pewnie jakieś bolerko albo szal :) Przypominam dla porządku, że sweter wydłubałam z włóczki Kidlana Lana Grossa, drutami 5mm.

Poza tym straszliwie nie chce mi się dłubać Surface’a. Cierpię przy plecach (gładki prawy drutami 3,5 mm), cierpię myśląc, że przede mną jeszcze dwa przody. Nie wiem dlaczego Darcy poszedł mi tak rekreacyjnie, skoro druty tam były podobnie cienkie, a wzór też dosyć monotonny. Chyba obietnica wyjątkowego swetra miała moc magiczną. Surfacem najchętniej bym walnęła w kąt.

Poza tym jestem zła na polskie opisy. Chciałam się zabrać za bolerko dla kuzynki – a tutaj masz Ci los – trzeba sobie wykrój zrobić. Pomstowałam trochę nad gazetką bo po co mi właściwie cokolwiek poza wzorem, skoro potrzebny wykrój. Rozleniwiłam się przy tych zachodnich opisach najwyraźniej ;)

Sylwester z dodatkowym psem przeszedł wyjątkowo dobrze. Psy może nie pokochały się od pierwszego wejrzenia, ale zaczeły tolerować dosyć szybko. W noworoczny poranek ganiały się już we trójkę po śniegu. Kropka nadal cierpi z powodu petard. Do dzisiaj boi się każdego nagłego dźwięku i nie chce mnie opuszczać nawet na krok. Sunia znosi to znacznie lepiej. Mam nadzieję, że nikt już nie będzie odpalać petard (wczoraj sama podskoczyłam kiedy jakiś dzieciak narobił huku tuż pod domem koło 14-tej).

Sprężyna - Ta zielona bluzeczka może nie nadaje się do pajacyków, ale na osince widziałam, że dziewczyny spokojnie dawały radę podeprzeć się pod boki :) Myślę, że one zrobiły sobie wersje wygodniejsze :) Jeśli ktoś chce mieć wierną kopię – cóż, będzie w eleganckich restauracjach jadał poprawnie – z łokciami przy sobie ;)

Persjanko – Twoje życzenia się spełniły – psy żyły sobie w zgodzie i bardzo mnie to cieszy. Okazuje się, ze jednak będziemy mogli przyjmować gości bez obawy, że nasze psy są dzikie :)

Jo_ann – fajnego masz tego pieska :) Chociaż ja jednak wolę jak zaniepokojony siądzie sobie przy mnie a nie lata po całym domu (Kropka tak robi). Sama byłam przez te jej leki psychicznie wyczerpana. Mam nadzieję, że to już koniec jej stresów.

Zula – jak tylko go odnajdę to podeślę, chociaż nie powiedziałaś gdzie ;) Dałabym głowę, że wczoraj oglądałam ten wątek, ale teraz nie potrafię go znaleźć. Może poczekam i sam się znajdzie, jak prawko Myszopticy ;)