Jak znaleźć czas na druty

[Post zawiera treści okołodziecięce, niezainteresowanych zapraszam do drugiej połowy wpisu ;)]

Skąd wziąć czas na robótkowanie? Przy sprzyjającej aurze nie jest to takie trudne. Pomaga też spora ilość psów własnych oraz sąsiedzkich.

Najpierw gromadzimy dwie kupki niezbędnych akcesoriów. Na jednej akcesoria Pszczoły (rajstopki, skarpetki, spodenki, polarek, czapka, rękawiczki, kombinezon, buty). Na drugiej moje (to co ubiorę plus piłki dla psów).

Następnie pozbywamy się psów. Jeśli psy są obecne w trakcie jej ubierania zaczyna się ściąganie Pszczelich skarpetek i generalnie pętanie się pod nogami, do tego podniecone piski – czyli podwójna presja. Podwójna bo Pszczoła pozwala się ubrać ale tylko w przepisowym czasie. Opóźnienia nie są przyjmowane z zadowoleniem.

W celu pozbycia się psów zakładamy czapkę i polar. Tak ubrani wyruszamy energicznie w stronę drzwi z hasłem ”idziemy” . Jeśli to dobrze aktorsko rozegrać psy dają się wypuścić za próg nie sprawdzając czy my też wychodzimy.

Następnie wciągamy na Pszczołę całą jej odzież. Wymaga to wysiłku, człowiek się nieźle napoci dlatego ubieranie siebie należy zostawić na koniec. Wyczytałam kiedyś, że ubieranie dziecka przypomina akcję wsadzania ośmiornicy do siatki tak, by żadne ramię nie wystawało. Pszczoła jest w miarę spokojnym dzieckiem, więc jest tak tylko w połowie.  Pszczoła w pełnym rynsztunku, gotowa do wyjścia na śnieg wygląda następująco:Tak ubrana Pszczoła przez chwilę nie wie, że potrafi się ruszyć. Mam zatem kilkanaście sekund, żeby się ubrać. Kilkadziesiąt jeśli podsunę jej do obserwacji swoje buty. Zrobienie zdjęcia to już nadużycie jej cierpliwości, zatem wyszło tylko jedno.

Ubrani i niemożliwie spoceni wychodzimy na dwór gdzie witają nas rozochocone psy (skoki na ciało, młynki i tym podobne). Stawiamy Pszczołę na śniegu i reszta w zasadzie robi się sama.  Wystarczy czasem podrzucić pomysł, wskazać interesujące miejsce. Rzucamy piłki, za piłką lecą psy, za psami drepce Pszczoła. Po jakimś czasie psy się piłką nudzą, ale Pszczoła nadal chce aportować. Drepce za każdą rzuconą piłką pokonując wielokrotnie długość ogrodu. W rękawiczkach nie potrafi podnieść piłki ale zatrzymuje się przed każdą i kiwa na mnie, żebym rzuciła dalej. Potrafi tak, nawet godzinę całą. Brodzi za psami w śniegu w zasypanych obszarach ogrodu. One szperają za jakimś niedozwolonym smakołykiem (sąsiedzkie kompostowniki to źródło nieziemskich frykasów), ona chce sprawdzić gdzie idą. Ja robię za ochroniarza, uważam, żeby na coś nie wpadła albo nie poszła gdzie nie trzeba.

Zmęczona Pszczoła zaczyna dreptać w kierunku domu niezależnie od miejsca, w którym ją postawimy. Po kwadransie orientujemy się, że drepce ciągle kierunku domu więc zbieramy piłki i wracamy.

Pszczoła po właściwym spacerze prezentuje się tak:

Jest zmęczona ale nadal mamy tylko kilkanaście sekund żeby się rozebrać. W przeciwnym razie wstanie i pójdzie, a w domu jest znacznie więcej przedmiotów o które może sobie rozkwasić nos. Dlatego udało mi się zrobić tylko jedną fotkę.

Wystarczy ją nakarmić i położyć spać. Mamy 2 – 2,5 godziny na:

Nikt nam gitary nie zawraca bo psy po spacerze też są padnięte i wstaną dopiero, kiedy Pszczoła się obudzi.

Tak, zgadza się, ten zezwłok to Surface:) Tak sobie wczoraj pomyślałam, że i tak nie ma szans na zdjęcie przed sobotą więc zdążę je podpruć i poprawić :) Bo z paskiem wyglądało ok, ale jednak było przykuse. Sprułam do pach, wydłużyłam nieco i dzisiaj w trakcie Majodrzemki zszyłam całość ponownie. Wieczorem zrobię plisy i zobaczę jak teraz wygląda. Coś mi się zdaje, że kołnierz też podpruję. 20 centymetrów to jednak sporo bąbli, mam wrażenie, że krótszy będzie też lżejszy. Bąblowy kołnierz na leżąco nie jest tak efektowny jak lekko podniesiony lub wręcz podpięty jak wywinięty golf (osobiście najbardziej mi się tak właśnie podoba). Wdzianko będzie luźne (jak dla mnie) ale takie też trzeba mieć ;)

Dziękuję za podesłane pomysły na moherowe mgiełki! Strasznie jestem przewidywalna, skąd wiedziałyście, że cały wczorajszy wieczór przesiedziałam w poszukiwaniu wzorów na kidsilka? Nie znalazłam tego zbyt wiele.

Zupełnie nieoczekiwanie chodzi za mną taki model (z Lace Style):

Nie wiem, gdzie bym w tym wyszła. Po domu nie dam rady tak zwiewnie. Psy byłyby szczęśliwe, ale z fru fru niewiele by zostało. Baletu sie nie uczę, za nimfę nie robię po godzinach, czasem zdarza mi się wyjść do “eleganckiej pizzerii”. Legginsy przy moich nogach to optyczne samobójstwo (zasłyszałam, pokochałam, będę nadużywać tego określenia :)) Mimo wszystko jednak podoba mi się i kto wie, kto wie, może sobie wydziergam :) Myślicie, że można to nosić do dżinsów?

Chodził też taki od dawna (z Vogue Knitting):

Nie tej długości i może bez wstążek jak dla mnie.

Poza tym Brahdelt podsunęła mi nowy numer Rebecca, gdzie jest parę mgiełek:

W pierwszej najfajniejszy jest supełek i to całe zamieszanie, które z niego wynika. W drugiej po raz kolejny nie mogę zrozumieć gdzie jest sens zakrywania prawie całego modelu szalem. Braki jakieś ukrywają?

Przy okazji podobają mi się też wzory z warkoczami:

 

W końcu będę musiała zmierzyć się z jakimś niemieckim opisem. Do tej pory udawało mi się tego uniknąć :)

Poza tym widziałyście to ciekawe zielone wdzianko z _chyba_ przyszłego Vogue Knitting? Niestety nie znalazłam poza Ravelry, a nie wiem czy mogę sobie tutaj wstawić tę fotkę. Proste a ma coś w sobie.