Niczego jeszcze nie dokończyłam

Straszliwie nie chciało mi się w ten weekend dziergać. Właściwie w soboty i niedziele zamieszanie jest tak duże, że trudno sie skupić nad czymś bardziej skomplikowanym. Poza tym czas epłynie szybko, ledwo się człowiek wyśpi już obiad etc.

Udało nam się wybrać w końcu do kina (nie pamiętam kiedy ostatnio byliśmy) – na Bonda  (co to za facet …). Rozumiem wszystkich, którzy zawodzą, że to już nie jest prawdziwy Bond. Długo trwało nim oswoiłam się z konwencją starych Bondów. To przedmiotowe traktowanie kobiet jeżyło mi włos na karku, idealna postać głównego bohatera powodowała mimowolne drgawki prawej powieki. Musiałam trochę wydorośleć, żeby móc spojrzeć na to z przymrużeniem oka - w końcu mogłam oglądać Bondy z przyjemnością. Przy Brosnanie trochę sobie odpuściłam. Niczego mu nie zarzucam – po prostu te filmy mnie nie zainteresowały. Ale Casino Royal wcisnęło mnie w fotel już od pierwszej sceny (zwłaszcza pierwsza scena). To było coś zupełnie innego. Quantum of Solace trzyma poziom poprzedniego filmu, chociaż mnie już tak nie zaskoczył (w końcu ile razy można). Jeszcze bardziej bawią się tutaj z widzami w gierkę “coraz mniej bondowych drobiazgów, na które tak czekacie”. Poza tym dostałam dokładnie to, czego oczekiwałam. Ten Bond wydaje mi się już bardziej bourne’owy niż bondowy ale nie mogę się doczekać kolejnych części. Rozumiem wszystkich, którzy cierpią bo to nie ten sam Bond. Rozumiem ale osobiście go uwielbiam (co za facet…)

Dygresja spora, ale cały czas chodzi o to, że dziergać mi się nie chciało. Wczoraj też – ale się przemogłam. Nowy motek Oliwii “wybiera się” do mnie z Inter-Fox’u, zatem zabrałam się za rękawy Rambling Rose. Cóż to była za przyjemność! Włóczka przesuwała się po drutach praktycznie bez żadnego oporu, czułam się, jakbym dziergała jakąś pajęczą mgiełkę. Wzór nieskomplikowany, rozmiar malutki – robótka rosła szybciutko a ja rozkoszowałam się równością lewych oczek. Nie są wszędzie takie idealnie równe, ale dla mnie to i tak ideał. Merino 2000 jest cieńsze od Merino Inter-Fox’u – rękawy wyjdą dla mnie przylegające (a ręce to ja mam jak te gałazki). Robótka jest jednak bardzo elastyczna, myślę, że ktoś o większym rozmiarze tez mógłby czuć się w tych rękawach komfortowo. Szukam aktualnie miejsca, na którym mogłabym całość zblokować (nim przejdę do części" “od pach w górę”. To nie takie proste – chcę robótkę ładnie przyszpilić, żeby pięknie wyglądała. Przychodzi mi na myśl łóżko – ale co będzie jak zapomnę jakiejś szpilki?

Rambling pewnie będzie się blokował do jutra, więc może podciągnę dzisiaj Darcy’ego – jeśli okoliczności przyrody pozwolą (Przyroda wczoraj w ogóle nie chciała zasnąć – oby to nie był początek nowego rozdziału w moim życiu). Ale to dopiero wieczorem – opis wygląda na skomplikowany, jakieś short row’y po drodze. Muszę mieć do tego spokój – czyli albo śpiące dziecko i psy, albo Marcina w domu.

Po takiej dawce tekstu wypada wrzucić kilka obrazków. Mam nawet pretekst – obiecałam ;) Jakiś czas temu wpadł mi w oko sweterek kojarzący mi sie z Wonderland Coat (zwłaszcza z zieloną wersją Brahdelt):

Jak dla mnie chyba trochę za zdobny, ale jednak mi się podoba. Czy rzeczywiście kojarzy się z Wonderland Coat – oceńcie sami :)

Przy okazji kilka modeli, które ostatnio zachomikowałam:

 

Trzecie zdjęcie to Osinkowa wersja drugiego modelu (mniej zdobna = podoba mi się bardziej) – niestety nie pamiętam w którym miejscu Osinki opublikowano to zdjęcie i mam nadzieję, ze autorka mnie za to nie pogoni. Jeśli chodzi o czwartą fotkę, to zdjęcie pochodzi również z Osinki, z działu, gdzie dziewczyny zamieszczają tłumaczenia wzorów.

Fiubzdziu – na oparzenia zastosowałam ketchup a następnie musztardę. Zewnętrznie. Stosuje dowolny słoik/puszkę z lodówki – byle zimny. Nie trzeba pakować się pod wodę, przy udzie wymagałoby to wiekszego zachodu ;)

Kata.Mar - O tej metodzie z przesuwaniem włóczki przez ucho garnka słyszałam, ale wymaga chyba dłuższego asystowania niż wrzucenie do sokownika? Mnie do szczęścia brakuje ramki, którą mogłabym włożyć do sokownika. Włóczka byłaby od razu napięta i po wyjęciu mogłaby sobie dosychać na tej ramce.

Myszoptico – kąpiel tej włóczce też nie pomogła. Pociesza mnie fakt, że ona w letniej wodzie też puszcza farbę, więc może po prostu z natury jest kłopotliwa ;) Następnym razem nie będę pruć maszynowych swetrów – w każdym razie nie tych z cienkiej nitki.

Agnes – Marcin nie ucieka od przewijania włóczki, nawet był trochę naburmuszony, że komódka z Ikei go zastąpiła i wygrażał się, ze przy rozwijaniu będzie niezbędny. Był niezbędny.

Kocurku – a te tekturowe ramki nie rozmakały Ci nad parą? Artystyczny nieład w szufladzie pierwszej został usunięty definitywnie!

Brahdelt – już pisałam Ci w komentarzach, ale powtórzę – to był lekki wałek plastikowy :) Nie chciałam mocno obciążać włóczki “bo amerykanki przestrzegały” :)