Sprostowanie

No to się porobiło. Kiedy Marcin zerknął na jeden z Waszych komentarzy, powiedział “Weź, pokaż dziewczynom Twoją podręczną komódkę”. Nie robię tego w podskokach, ale muszę jakoś skorygować swój wizerunek ;)

To trzy podręczne szuflady, które porządkowałam jednocześnie z białą komódką. Nie daję rady utrzymać tego porządku dłużej niż parę dni :/

Szuflada pierwsza – tutaj trzymam druty, igły, wsuwki, szpilki, nożyczki (itd)  i podręczne schematy. Jak widać są też resztki włóczek zgarniane z kanapy, kiedy trzeba szybko ogarnąć pokój. Pokazanie tej szuflady kosztowało mnie najwięcej ;)

Szuflada druga – przeznaczona na robótki “w trakcie” oraz organizatory ze schematami. W praktyce dołączyły do nich włóczki, z których robiłam próbki a których nie chciało mi się odnieść do białej komody.

Szuflada trzecia, w której leżą trupy i swetry do prucia. Jak widać tutaj też zawieruszyły się kłębki, z których próbowałam stworzyć kapelusik dla Gwiazdeczki.

Będę musiała to posprzątać – zwłaszcza pierwszą szufladę bo woła o pomstę do nieba.

Mam trochę zaległości w odpowiedziach na kometarze, już je nadrabiam. Cieszy mnie ogromnie fakt, ze grono komentujących znowu się powiekszyło – witam serdecznie :)

Myszoptico – przyznaję się, czytuję Perfekcyjną do poduszki. To taka fajna książka, którą można sobie otworzyć w dowolnej chwili, na dowolnej stronie :) Czasem mnie zmotywuje, czasem mi cos przypomni. Nie zawsze za to zmobilizuje do pracy :) Co do zapasów – miałam plan, żeby wywlec je z szuflad i fotografować na stole w jadalni (bo tam było łądne światło) ale obawiałam się, że wywleczone z szuflady przybiorą na ilości/objętości – a na to nie jestem gotowa :)  Czasem sobie marzę, że kiedy wezmę na przykład tego Tweeda w trzy nitki to zniknie mi w trymiga, albo jak się wezmę za wełnę z ostatniej szuflady to też mi się jedna zwolni (na grubych drutkach to będzie szybko) i wtedy pokaże sobie i Marcinowi to puste miejsce i zyskam podwójne przyzwolenie na nowe zakupy :)

Eve-jank - po cichu liczyłam, ze ktoś przyzna mi rację, że tych zapasów nie jest tak dużo, ale sie nie doczekałam :) Niepokoją mnie bardzo komentarze, których autorki cieszą się, że nie tylko one tak mają ;)

Asiu 305 – nie spotkałam się z żadnymi żywymi opancerzonymi lokatorami w moich włóczkach. Może to jakieś przypadkowe stworzenia, które lubią mieć miękko? Może rzeczywiście ktoś z czytających będzie miał radę?

Antosiu – pozostanę zatem przy justowaniu (z przyjemnością zresztą:))

Dagny – czy mój “porządek” w przybocznej komódce podniósł Twoje morale?;)

Sprężyno – komódka stoi w pokoju, którego Marcin nie rusza. Zasiada on jednak na kanapie, blisko mojego stanowiska pracy i zdarzyło mu się usiąść na szydełku ( nie był to bolesny incydent, zrobiło mu sie jednak ciepło kiedy zobaczył co mu groziło). A przecież mogła to być igła, którą też często kładę na podręcznym podłokietniku, a która mogła się stoczyć ;)

Edi-Bk, Weroniko – dziękuję za krzepiące słowa na temat Waszych zapasów!

Kata Mar  - ja, kiedy liczę to (żeby uprzedzić ten groźny syk) zaczynam po cichu a jeśli otoczenie nie jest odpowiednio ciche wzmagam go licząc coraz głośniej ;)

Brahdelt – faktycznie, takiego długiego komentarza to ja jeszcze u Ciebie nie widziałam :) Bąbli nie będę przyszywać, mowy nie ma! Podobają mi się dyndające i koniec  kropka :) Oj ta symetryczność schematu zaoszczędziła mi sporych nerwów ;) 

Jeśli chodzi o rosyjskie modele – znowu perfekcyjnie opisałaś to, czego ja nie umiałam. Być może często balansują na granicy dobrego smaku, czasem ją przekraczają, ale często są niebanalne, ciekawe i stanowią dużo większe wyzwanie od zachodniego minimalizmu (ale nie generalizujmy).

Tak z ciekawości zapytam – a rzeczywiście robisz tylko jeden rządek wtedy? Bo ja mówię “tylko skończę rządek” i jeśli nie widzę niecierpliwego stepowania robię jeszcze kilka ;)

 

Zrobiłam wczoraj 4 bąble do szala celtyckiego. Włóczki starczy mi na góra dwa więc muszę złożyć zamówienie na kolejny motek. W związku z tym premiera gotowego szala nieco się opóźni.

Zamierzam zrobić coś z moimi ciucholandowymi włóczkami (oj przydałaby mi się tutaj rada Raweny- jak ona to robi, że jej włóczki są takie proste). Na początek uzyskałam zgodę Marcina – pomoże mi przewinąć motki do formy zdatnej do uprania. Za każdą radę w kwestii prostowania będę ogromnie wdzięczna.